ธรรมบรรยาย บทความในการอบรม
เกี่ยวกับอบายมุข

เป็นธรรมะที่บรรยายโดยพระเทพสิงหบุราจารย์ (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม) ในโอกาสต่างๆ ที่ผ่านมาในอดีต

สำนักวิปัสสนากรรมฐาน วัดอัมพวัน
อันธรรมดายาเสพย์ติดนั้น ถ้าบุคคลใดเสพอยู่บ่อยๆ ย่อมทำให้ติดยา เมื่อติดแล้ว คิดอยากจะเลิกก็เลิกไม่ได้ เพราะมันติดเสียแล้ว วันไหนไม่ได้กินหรือไม่ได้สูบ จะรู้สึกหิวโหยใจคอหงุดหงิด ฟุ้งซ่านรำคาญใจ พบเห็นสิ่งใด ย่อมไม่เป็นที่พอใจ ต่อเมื่อได้กินได้สูบแล้ว จึงค่อยสบายใจ อันว่าการพนันทุกชนิดมีสลากกินลอบ เป็นต้นเหมือนกัน ถ้าผู้ใดได้หลวมตัวหลงเล่นการพนันเข้าแล้ว ย่อมทำให้ผู้นั้นติดการพนัน เมื่อคิดอยากเลิกก็เลิกไม่ได้ เพราะมันยั่วใจอยู่เสมอ ในเมื่อเล่นได้เงินมา ก็ทำให้ใจกำเริบ อยากจะได้ให้ยิ่งๆ ขึ้นไปอีก ในเมื่อเล่นเสียก็อยากจะแก้ตัว เอาเงินที่เสียไปคืนมา ในที่สุดก็เลยเลิกไม่ได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คนไหนที่มีความอยากมากย่อมเล่นมาก เมื่อเล่นมากย่อมเสียมาก เมื่อเสียมากย่อมมีทุกข์มาก ทำให้คิดมากจนถึงกับนอนไม่หลับก็มี ในเมื่อลงมือเล่นแล้วก็มีความกระหยิ่มยิ้มย่อง ในดวงจิตคิดว่าจะถูกเสมอ
ดังคำที่ว่า เศรษฐีขึ้นในใจแล่นใบบนบก ส่วนที่จะผิดนั้นไม่ได้คิดเลย เมื่อถึงเวลาหวยออก เมื่อโฆษกบอกว่าคราวนี้จับได้สีแดง ก็ยิ่งทำให้หัวใจเต้นแรง จิตคิดว่าจะถูกหรือมิถูกหนอ ในเมื่อรู้ว่าไม่ถูกจะรู้สึกสลดใจทันที ใจคอเหี่ยวแห้งเสียอกเสียใจ ข้าวปลากินไม่ได้นอนไม่หลับ พอถึงงวดใหม่ก็เล่นใหม่ คิดเป็นเศรษฐีขึ้นมาใหม่ ย่อมเป็นเช่นนี้อยู่เสมอ เงินทองที่มีอยู่ก็หมดไป ที่หามาได้พอจะซื้ออาหารเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง อุตส่าห์ไม่ซื้อ ปล่อยให้อดๆ อยากๆ บางคนจนถึงกับทิ้งการงาน อันเป็นหน้าที่ของตนเสีย เพราะเข้าใจว่าประกอบอาชีพนั้นไม่รวย หรือรวยช้า สู้แทงหวยไม่ได้ บางทีถูกเหมาะเข้าอาจเป็นเศรษฐีได้ ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะความหลงเข้าครอบงำ จิตทำให้เห็นผิดชอบ เห็นทางชั่วเป็นทางดี
ฉะนั้นท่านทั้งหลาย ที่หวังความสุขแก่ตัวเองและครอบครัวแล้ว ก็จงอบรมสติสัมปชัญญะให้มีขึ้นในตน คือให้รู้สึกสำนึกตนอยู่เสมอๆ อย่าให้โมหะความหลงเข้าครอบงำจิตใจได้ ถ้าสติของท่านอ่อนกำลัง โมหะความหลงก็เข้าครอบงำจิตใจของท่านได้ ก็จะทำให้เดินทางหลงทางไปกับการพนัน โดยไม่รู้สึกตัว ผลสุดท้ายท่านก็จะได้รับทุกข์เดือดร้อนต่อภายหลัง ถ้าหากการพนันทำคนให้รวยจริง ตามที่ท่านเข้าใจแล้ว ทุกคนจะต้องไปทำงานให้เหนื่อยทำไม สู้เล่นการพนันไม่ดีกว่าหรือ พระพุทธเจ้าคงไม่ตรัสว่า “การพนันเป็นอบายมุข คือทางแห่งความเสียหาย” คงจะตรัสว่าการพนันเป็นวัฒนะหรือทางแห่งความเจริญ ฉะนี้.

² ² ² ² ²
ขอบคุณข้อมูล : http://palipage.com/watam/piyapan4/K00031.htm